Witanie się po męsku to uścisk dłoni, a witanie się po damsku to pocałunek w policzek. A jak ma się w takim razie witać mężczyzna z kobietą?
Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa. Nie jestem pewny, czego kobiety oczekują w tym względzie. Uściśnięcia dłoni, pocałunku w policzek, pocałunku w usta, skinienia głową z uśmiechem, żółwika a może wciąż pocałunku w dłoń. Z pierwszy raz spotkaną panią nie będziemy raczej witać się całusem. Zostaje podanie dłoni lub powitalne skinienie głową. W idealnym świecie powinniśmy być sobie przedstawieni przez osoby trzecie, ale rzadko, kiedy są one w stanie sprostać zadaniu. Zazwyczaj wybieramy uścisk dłoni i od razu się przedstawiamy. Kwestią sporną jest, kto pierwszy wyciąga rękę. Przy kolejnych spotkaniach, już po zapoznaniu, problem jest jeszcze większy. Już się znamy, więc przedstawienie się za pomocą uścisku dłoni nie wchodzi w grę. Nie jesteśmy jeszcze na etapie koleżeńskich poufałości, czyli pocałunków w policzek. Zostaje skinienie głową lub uścisk dłoni.
Ze strony pań spotykałem się zarówno z entuzjastycznymi uściskami jak i bezzębnymi szczupaczkami.
[sociallocker id=”9264″]
U jednych wyczuwałem zadowolenie, u drugich dystans. Często jestem w kropce i staram się przyjmować zasadę, że jeśli kobieta nie wyciągnie dłoni pierwsza to nie witam/żegnam się z nią w ten sposób. Niestety nie zawsze jest to skuteczna zasada. Ostatnio opuszczałem jeden z zaprzyjaźnionych warszawskich butików i wychodząc po pożegnalnym skinieniu zostałem znacząco przywołany do podania dłoni przez właścicielkę. Zmieszany musiałem się cofnąć. Innym razem podchodzę do mieszanego grona osób. Dobre wychowanie nakazuje przywitanie się najpierw z kobietami. Kobiety nie wyciągają dłoni, więc po kolei witam się z każdą skinieniem robiąc rundkę, pomijając panów. Część panów oczywiście nie rozumie tego i chce się ze mną od razu witać. Następuję chwila konsternacji towarzyskiej, kiedy odmawiam podania mężczyźnie dłoni w tej rundzie. Następnie robię kolejną rundkę witając się uściskiem z mężczyznami. Czuję, że wygląda to komicznie.
Podawanie dłoni kobiecie wiążę się z tak wieloma niuansami, że nawet Szarmant się tu gubi. Kiedyś było łatwiej z jedną ogólnie przyjętą formą powitania i pożegnania. Pocałunek w dłoń na powitanie i pożegnanie był częścią savoir-vivre. Savoir-vivre był ogniwem odgórnie narzuconej etykiety, dzięki której ludzie odnajdywali się w swoich rolach mężczyzny i kobiety. Dziś powitanie mężczyzny z kobietą to rosyjska ruletka obnażające nasze społeczne braki i poszarpane granice między płciami.
[/sociallocker]
