„Dżentelmenem nie trzeba być, nim tylko można się stać. Ta potrzeba powstaje z głębszej, wewnętrznej wrażliwości i łagodnej postawy wobec świata. Jest autentyczna i prawdziwa…”
Wczoraj byłem uczestnikiem audycji o dżentelmenach w Polskim Radio 2, którą można odsłuchać tutaj. Media w zeszłym roku kreowały mnie na mężczyznę retro nowoczesnego, teraz zostałem współczesnym dżentelmenem. Szkoda, że Szarmant nie może zostać po prostu szarmantem. Słowo szarmant, choć są podobieństwa, nie jest terminem równoznacznym z dżentelmenem.
Przyjrzyjmy się dżentelmenowi. Kiedyś dżentelmen był ważnym ogniwem głównego systemu kulturowego. W pierwszej połowie XX wieku trzeba było być dżentelmenem, inaczej zostałbyś uznany za wyrzutka społecznego. Nie-dżentelmen nie miał szans zaistnieć w tamtej rzeczywistości.
Natomiast, żeby osiągnąć sukces we współczesnym społeczeństwie nie trzeba być dżentelmenem. Pokażcie mi biznesmena, który zbudował prężną firmę dzięki temu, że był dżentelmenem. Na pewno jakiś się trafi, ale będzie to raczej zbieg okoliczności. Żyjemy w kapitalizmie i czy chcemy tego, czy nie sukces jest mierzony wielkością portfela. Podziwiamy figury ze świata biznesu, bardziej niż ze świata nauki czy sztuki. Żeby osiągnąć sukces w biznesie nie trzeba być mężczyzną dżentelmeńskim, a nawet bycie nim może przeszkodzić. Mogę też sobie wyobrazić, że dżentelmeńska postawa w korporacji niekoniecznie może pomóc w rozwoju kariery. Tak naprawdę można się doskonale obyć bez przestrzegania reguł rodem z kodeksów dżentelmenów. One mogą pomóc, czasem przeszkodzić ale nie decydują o naszym być lub nie być we współczesnej Polsce.
Bycie dżentelmenem to droga, jakich mamy wiele do wyboru. To my decydujemy, kim chcemy być we współczesności. Dziś nie ma z góry narzuconego sposobu myślenia, nie ma dominującej ideologii, no chyba że za taką uznamy kult pieniądza i posiadania dóbr materialnych. Przede wszystkim tworzymy archipelagi zainteresowań zamieszkane przez mikroplemiona.
Jeśli chcesz zostać dżentelmenem, to droga stoi otwarta. Jestem pewny, że to będzie ekscytująca i mocno intelektualna przygoda. Zacznij od literatury pięknej traktującej o dawnych dżentelmenach. Potem poczytaj kodeksy zachowania, naucz się interesująco rozmawiać, w końcu zadbaj o swój wygląd zewnętrzny. Na początku będziesz robił błędy i strzelał gafy, ale tylko praktyka czyni mistrza.
Możesz się stać dżentelmenem, ale nie musisz i ta wolność wyboru świadczy o rozwoju naszego społeczeństwa. Żyjemy w czasach pełnej dowolności w ubiorze i zachowaniu. Dżentelmenem nie trzeba być, nim tylko można się stać. Ta potrzeba powstaje z głębszej, wewnętrznej wrażliwości i łagodnej postawy wobec świata. Jest autentyczna i prawdziwa, i nigdy nie rodzi się pod społecznym przymusem. Ta potrzeba z czasem sprawi, że bycie dżentelmenem stanie się integralną częścią Ciebie i Twojego stylu życia.
